Do dziś święty Tomasz Apostoł kojarzy się wielu osobom ze sceptykiem, który nie chciał zawierzyć świadectwu swoich braci Apostołów, lecz osobiście przekonać się o zmartwychwstaniu swojego Mistrza i Nauczyciela. Zdawałoby się, że nawet sam Jezus „gani” jego postawę. Byłby to chyba błędny wniosek. To właśnie osobiste doświadczenie Zmartwychwstałego Chrystusa zaowocowało nie tylko wyznaniem „Pan mój i Bóg mój”, ale całym jego późniejszym życiem, które oddane było bezgranicznie głoszeniu Ewangelii. Według starożytnej tradycji chrześcijańskiej Tomasz zaniósł ją do Indii, gdzie zginął śmiercią męczeńską po roku 67 na przedmieściach Madrasu. Do dziś czci się tam miejsce pochówku świętego Tomasza, a na ruinach starych średniowiecznych świątyń w ostatniej dekadzie XIX w. wzniesiono neogotycką bazylikę dedykowaną Apostołowi.
Z perspektywy współczesności postawa świętego Tomasza Apostoła wydaje się być nie tylko „do zaakceptowania”, lecz nawet pożądana! Współcześni ludzie – szczególnie młodzi – są w stanie uwierzyć we wszystko, nawet w najbardziej irracjonalne ideologie, wydumane historie i dziecinne przesądy, a nie poszukują prawdy! Postawa Tomasza Apostoła jako poszukiwacza prawdy jawi się jako antidotum na zniechęcenie i zobojętnienie współczesnych społeczeństw. Dociekanie jest przecież jednym z konstytutywnych elementów ludzkiego postępu, zrozumienia otaczającej nas rzeczywistości. Nie narodziłyby się wielkie systemy filozoficzne, gdyby nie ludzkie dociekanie. Czyżby współczesny człowiek, który mieni się postępowym nie chciał dociekać? Czyż powierzchowne tezy wystarczają do tego, aby wyjaśnić własną egzystencję i skryć się w ramionach hedonizmu? Spotkanie z prawdą jest rarytasem dla wybranych. Jak się okazuje jest tak dziś i było tak za czasów apostolskich. Nam chrześcijanom trzeba się modlić, aby stać nas było na życie i kroczenie drogą prawdy, którą jest Zmartwychwstały Chrystus.
Dodaj komentarz