“A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa” (Łk 24, 3). Zaskakująco nagle zniknął z ich życia w piątkowe popołudnie zabity nienawiścią. W niedzielny poranek Maria Magdalena, Joanna, Maria i parę innych zaskoczone są jeszcze bardziej – nie ma w grobie Jego ciała. Komu przeszkadzało? Aż tak Go znienawidzili, że nie oszczędzili przeoranego zazdrością ciała nieboszczyka? Gdzie je teraz położono? Da się dalej, skoro już grób był za miastem? Pod presją nadchodzącej Paschy osądzono Jezusa, skazano na kilkugodzinne bolesne umieranie, zabito Go, a teraz pozbawiono spokoju grobowego? Podłość ludzka nie zna granic. Zaskakuje, mimo że wydaje się nam, że już wszystko o niej wiemy.
Nie tak dawno Jezus powtarzał i im i Apostołom, że “musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie” ( Łk 24, 7). Nie była to więc tajemnica, a spełnienia zapowiedzi mogły się spodziewać. Mimo to stały na progu Jego grobu bezradne i zaskoczone ( Łk 24, 4). Z braku wiary. Z niedowierzania Jego słowu. Z zatwardziałości serca. Te trzy powody także zaskakują.
Jezus zaskoczył nas mądrością kazań i przypowieści, ilością cudów, wyborem celnika na Apostoła, rozmnożeniem pożywienia dla tłumów słuchaczy, wskrzeszeniem Łazarza, pierwszym “bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”, cichością gdy Go sądzono, zaufaniem Ojcu w próbie Krzyża. Zaskoczył Cię zmartwychwstaniem? Nie spodziewałeś się tego po Nim? Nie stój bezradny na progu Jego grobu. Przypomnij sobie Jego słowa (Łk 24, 8). One nie są czczą gadaniną. Jego grób jest pusty, nie są puste Jego Słowa. I Ty bądź słowny – wobec Niego, bliskich, każdego.
Dodaj komentarz