Boska Liturgia to modlitwa Kościoła, która w sposób doskonały ogarnia wszechświat, cały stworzony kosmos, wszelkie stworzenie. Eucharystia przekracza bowiem wszelkie ograniczenia przestrzeni i czasu. Łączy ze sobą rzeczywistości Królestwa Niebiańskiego i królestwa ziemskiego, kroczących ku zbawieniu i tych, którzy już radują się oglądaniem Pana twarzą w twarz, aniołów i ludzi, świętych i grzeszników. To w Eucharystii dokonuje się już teraz w naszym życiu owo „theosis” („przebóstwienie”). To właśnie podczas Boskiej Liturgii wyraża się najpiękniej wspólnota Kościoła, którą to Grzegorz Palamas ujmował jako „wspólnotę przebóstwienia”. Przed każdym członkiem Kościoła otwiera się w tajemnicy Eucharystii mistyczne doświadczenie zjednoczenia z samym Chrystusem i uczestniczenia w Jego boskiej naturze. Jakiż to wielki dla nas Dar!!! Jakaż to niezgłębiona TAJEMNICA MIŁOŚCI BOGA do każdego z nas! Chciejmy jako ludzie wiary z głęboką pokorą, skruchą, ale też i wielką nadzieją na przemianę naszych serc, przyjmować Przenajświętsze Postaci Ciała i Krwi Pańskiej!
I kolejna tajemnica, bez której nie byłoby możliwe uczestniczenie w Eucharystii… to Chrystusowe kapłaństwo ofiarowane przez Boga wybranym przez Niego ludziom. Kapłan działa w imieniu samego Chrystusa. Nie działa własną mocą, lecz mocą udzielonej mu przez Świętego Ducha łaski. W naszej Liturgii kapłan modli się niskim głosem wypowiadając słowa: „spojrzyj na mnie grzesznika i sługę nieużytecznego, oczyść moją duszę i moje serce z wszelkiego świadomego zła przez moc Twego Świętego Ducha; uczyń mnie godnym – mnie, który jestem przyobleczony łaską kapłaństwa, bym mógł trwać przed Twym Świętym Stołem i konsekrować Twoje Przeczyste i Przenajświętsze Ciało oraz Twoją Najcenniejszą Krew. Przychodzę ku Tobie z głową pochyloną i proszę Ciebie: nie odwracaj ode mnie Swojego Oblicza, nie odrzucaj mnie spomiędzy liczby Twoich dzieci, lecz uczyń mnie grzesznika i niegodnego sługę godnym do ofiarowania Tobie tych darów”.
Wielki to dar kapłaństwo! Wielka tajemnica! Niepojęta dla samego kapłana! Człowiek, który pomimo swojej niedoskonałości i grzeszności jest nosicielem niezwykłej mocy Boga samego, która pozwala mu uczestniczyć w tajemnicy uobecniania się Ciała i Krwi Zbawiciela podczas każdej Ofiary Eucharystycznej. Chciejmy modlić się za kapłanów, aby byli szczęśliwi w swoim powołaniu, szczęśliwi jako mnisi czy też mężowie i ojcowie, jako słudzy Boga wobec świętego Ludu Bożego, któremu mają służyć.
Dodaj komentarz